Trochę wstyd, że zajęło mi prawie 7 lat, żeby wybrać się do największego lasu deszczowego w Singapurze. Kiedy ktoś w pracy rzucił hasło MacRitchie, szybko zebrała się zainteresowana grupka, a mi skończyły się wymówki – idziemy. Naszym celem był TreeTop Walk, czyli most wiszący, łączący dwa najwyższe wzgórza tego rezerwatu przyrody: Bukit Peirce i Bukit Kalang. Wesoła wycieczka wyruszyła (dość późno, więc było już gorąco) od strony parkingu przy Venus Drive, pomarańczowym szlakiem nr 6 (Venus Link) przez Windsor Nature Park i robiąc kółeczko przez TreeTop Walk, wróciła po śladach.

Chwilę zajęło mi ogarnięcie, jak ten obszar jest sklasyfikowany. Zwyczajowo używa się terminu MacRitchie, ale tak właściwie to odnosi się on tylko do wycinka tego zielonego obszaru. Zacząć trzeba chyba od Water Catchment, czyli Zlewisko Wody, które mimo dość dziwnego tłumaczenia, dobrze opisuje swoją rolę obszaru, który poprzez ukształtowanie terenu zatrzymuje wodę (głównie deszczową), chroniąc jej zapasy i wspomagając efektywną gospodarkę wodną. Central Water Catchment to rejon w sercu Singapuru, posiadający 4 zbiorniki zaporowe: MacRitchie Reservoir, Upper Peirce Reservoir, Lower Peirce Reservoir i Upper Seletar Reservoir. Ich umiejscowienie jest nieprzypadkowe, bo wyznaczone tu ponad 2 tysiące hektarów rezerwatu przyrody Central Catchment Nature Reserve, wraz z parkami, pokrywa praktycznie cały Central Water Catchment (mapa). Mimo sporej ingerencji człowieka, w sercu rezerwatu znajduje się mały obszar lasu pierwotnego (primary forest) i pierwotnego lasu bagiennego (primary freshwater swamp forest).

Dlaczego więc MacRitchie? Bo część, w której znajduje się ten najstarszy zbiornik wodny, jest najbardziej przystosowana dla odwiedzających. Nie zapominajmy, że to las tropikalny, tutaj bez maczety raczej ciężko się poruszać po za wyznaczonymi ścieżkami. Przygotowanych jest kilka tras o różnej długości i trudności. Od północy obszar oddzielony jest bazą wojskową, zbiornikiem Upper Peirce Reservoir, polem golfowym należącym do Singapore Island Country Club oraz otwartym w 2017 roku, 75-hektarowym Windsor Nature Park. W ostatnich latach dookoła Central Catchment Nature Reserve zaczęto tworzyć takie małe parki, jako strefy buforowe między rezerwatem a miejskim zgiełkiem i jego negatywnym wpływem na ekosystem. Wracając do nazwy, zbiornik został przechrzczony z Impounding Reservoir, używanej naprzemiennie z Thomson Reservoir (od nazwiska jego projektanta), na MacRitchie (od nazwiska głównego inżyniera do spraw komunalnych, który nadzorował jego rozbudowę) pod koniec XIX wieku.

Spotkanie zwierząt takich jak dziki, małpy czy węże, nie należy do rzadkości. Na szlakach znajduje się mnóstwo tablic jak postępować w przypadku napotkanie różnych stworzeń, gdyby zawiódł nas zdrowy rozsądek, który powinien podpowiadać, aby nie karmić, nie drażnić, nie podchodzić i nie błyskać fleszem po oczach.

Upoceni dotarliśmy w końcu do celu. Wybudowany w 2004 roku, 250 metrowy most pozwala dobrze rozejrzeć się po okolicy (w najwyższym punkcie znajduje się 25 metrów nad ziemią) i jest swoistą nagrodą za ukończenie trasy (a właściwie połowy, bo przecież trzeba się stąd jeszcze wydostać) przez bardzo wilgotny las deszczowy. Warto zwrócić uwagę, że ruch na nim odbywa się tylko w jedną stronę – wchodzi się od Peirce Track i zawraca (tudzież idzie dalej) przez Petaling Boardwalk. My pomarańczową trasą udaliśmy się z powrotem na Venus Drive – uff, jak gorąco!

Obecnie TreeTop Walk, wraz z Peirce Track i Petaling Boardwalk są zamknięty z uwagi na trwające od sierpnia 2020 prace konserwatorskie i ma zostać otwarty ponownie w 3. kwartale 2021 => ostatecznie stało się to w grudniu 2021.