Choć George Town jest miastem różnych atrakcji, to większość turystów przyjeżdża tutaj oglądać.. ściany. Murale i wszelaki Street Art (sztuka uliczna) zaczęły stopniowo opanowywać centrum miasta w wyniku konkursu lokalnych władz. Po umieszczeniu miasta na liście dziedzictwa kulturowego UNESCO, włodarze chcieli urozmaicić okolicę i zachęcić turystów do spacerów historycznymi uliczkami. W 2009 roku zwyciężył projekt metalowych karykatur „Głosy ludzi” (Voices of people) – sympatyczne, druciane postacie przedstawiają sceny z życia dawnego miasta. Obecnie jest ich 51.

Ziarno zostało zasiane i kolejne projekty pojawiały się na ścianach Penang. W 2012 powstały dzieła Litwina Ernesta Zacharevic’a, stanowiąc barwną kolekcję malunków, które można nie tylko podziwiać, ale i wchodzić z nimi w interakcje. Wg Wikipedii powstało 6 jego prac, ale w różnych opisach można znaleźć większą ilość przypisaną właśnie jemu (może namalował je później?) – przyznam szczerze, że nie jest łatwo odnaleźć artystę poszczególnych dzieł.

Dwa lata później Julia Volchkova, artystka z Rosji, dodała kolejne sceny, oddające historię życia ludzi z tych okolic. Zaangażowano również lokalnych twórców – m.in. niemego Louis’a Gan, który kontynuował wesołe scenki dziecięcych zabaw.

Od tego czasu miasto lawinowo zapełnia się malunkami o przeróżnej tematyce i przesłaniu. Fani kotów nie będą zawiedzeni – sporo malunków poświęcone jest właśnie tym zwierzętom w ramach inicjatywy 101 Lost Kittens (101 Zgubionych Kociaków), aby uświadomić ludziom potrzebę ochrony dzikich zwierząt takich jak koty.

Internet pełen jest tras i map z zaznaczonymi miejscami. My jednak posłużyłyśmy się nimi orientacyjnie. To nie zbieranie pokemonów i odhaczanie ich na liście. Wiele radości dało „przypadkowe” odkrywanie kolejnych dzieł i spacerowanie z intensywnym wpatrywaniem się w ścianę.

Nowych dzieł przybywa, niestety wiele „starych” niszczeje. Ilość odwiedzających za pewne nie pomaga w ich utrzymaniu, jednak mam nadzieję, że prace konserwatorskie są mimo wszystko planowane. Sami mieszkańcy też nie zawsze doceniają te dzieła, zastawiając je samochodami lub nawet przesłaniając banerami reklamowymi! A może po prostu mieli dość tych wszystkich turystów? Jak by nie było, ludzie kręcą im się pod oknami dzień i noc…