Ten blog prowadzi tryb życia dokładnie odwrotny do mojego – przez większość czasu odpoczywa, aby później zerwać się do pracy na godzinkę miesięcznie lub rzadziej. Mój wolny czas kurczy się niemożliwie. Ostatnie 2,5 miesiąca minęło ekspresem, nawet nie wiem kiedy. Ciągle w rozjazdach, zaczęło się od wypadu do Polski, chwilowy powrót do Singapuru i już pakowałam się w delegację do Niemiec, by po 2,5 tygodnia ciężkiej pracy wrócić i w ciągu 24h odbić się znów od singapurskiej ziemi, tym razem podążając w kierunku Indonezji.
Pomysł na weekendowy wypad na Bali zrodził się już kilka miesięcy wcześniej. Maciek i Aneta – para znajomych, którzy kilka miesięcy wcześniej wyruszyli w niesamowitą podróż dookoła świata, otwierała rozdział pod tytułem „Azja południowo-wschodnia” właśnie na Bali. Indonezyjska wyspa znajduje się przysłowiowy żabi skok od Singapuru, więc nie sposób było nie skorzystać z możliwości spotkania się z nimi i na własne oczy zobaczenia tej rzekomo rajskiej wyspy, tak często promowanej w kolorowych magazynach biur podróży.
Zatrzymaliśmy się w Kucie, miejscowości najbliżej lotniska. Lądowałam w nocy, ale gdy tylko dotarłam do centrum miasteczka ono wcale nie układało się do snu. Wręcz przeciwnie, wszystkie budynki zdawały się drżeć w rytm muzyki wylewającej się z każdego klubu i klubiku, stojących jeden obok drugiego. My jednak grzecznie, późna kolacja, po szklaneczce drinku na bazie lokalnego araku (Arak Madu, mniom mniom) i do łóżka, nadrabiać sen zgubiony gdzieś między strefami czasowymi.
Nie jestem wielką fanką wylegiwania się na plaży, więc dobrze się złożyło, że na sobotę Aneta z Maćkiem zaplanowali wycieczkę objazdową. W Indonezji praktycznie nie istnieje transport publiczny. Przemieszczanie się odbywa się głównie albo na skuterku albo w wynajętym samochodzie z kierowcą. Druga opcja wydawała się bezpieczniejsza i przystępna cenowo, więc pan kierowca obwiózł nas zgodnie ze wskazówkami po kilku lokalnych atrakcjach.
Pierwszą z nich okazało się bardzo dziwne przedstawienie, Barong and Kris dance, prezentujące walkę dobra ze złem. Mimo angielskiego streszczenia, które dostaliśmy na wejściu, nie udało mi się do końca zrozumieć o co chodzi w całej tej historii, tym bardziej szacunek dla Anety, której całkiem nieźle szło identyfikowanie bohaterów. Trochę za mało tańca, jak na fakt, że mieliśmy zobaczyć jeden z najbardziej znanych ludowych pląsów, ale stroje były niesamowite. Gesty i mimika tancerek również bezbłędna. I muzyka. Dla mnie chyba najważniejsza w takich miejscach. Mimo, że prosta i miejscami wydawać by się mogło monotonna, to jednak hipnotyzująca i kompletnie orientalna. Szkoda, że mikrofon wbudowany w aparat nie ma zbyt wielkich możliwości, chętnie bym się podzieliła tymi brzmieniami.
Indonezja, wyspa Bali, Barong and Kris dance
Indonezja, wyspa Bali, Barong and Kris dance
Indonezja, wyspa Bali, Barong and Kris dance, ten potwór kojarzy mi się ze Slipknotem
Indonezja, wyspa Bali, Barong and Kris dance
Bali i chyba większa część Indonezji także, to miejsce małych manufaktur. Kolejnym przystankiem była wytwórnia srebrnej biżuterii i innego rękodzieła. Podziwiam tych ludzi, którzy całą tą misterną i precyzyjną robotę muszą wykonywać pod wścibskim okiem, co rusz przyjeżdżających, gapiów. W środku znajduje się oczywiście sklep, w którym można zakupić wyroby.
Indonezja, wyspa Bali, manufaktura biżuterii ze srebra
Następny stop to świątynia Pura Puseh Batuan, reprezentująca balijski styl budownictwa sakralnego. Na wejściu otrzymaliśmy sarongi – rodzaj długiej spódnicy, którą należy założyć poruszając się po świątyni. Do wnętrza prowadzi „przecięta” na pół brama. Jednym ze sposobów oddawania czci bóstwu są kwiaty, stawiane przed pomnikami/rzeźbami/kapliczkami, w małych, roślinnych koszyczkach. Trzeba patrzeć pod nogi, bardzo łatwo można je przypadkiem stratować.
Indonezja, wyspa Bali, świątynia Pura Puseh Batuan
Indonezja, wyspa Bali, świątynia Pura Puseh Batuan
Indonezja, wyspa Bali, świątynia Pura Puseh Batuan
Indonezja, wyspa Bali, świątynia Pura Puseh Batuan (photo by Maciek)
Indonezja, wyspa Bali, świątynia Pura Puseh Batuan
Niektóre rzeźby są dosyć intrygujące.
Indonezja, wyspa Bali, świątynia Pura Puseh Batuan
Dalsza część wycieczki nastawiona była bardziej na kontakt z naturą – na początek las małp o nazwie Padangtegal Mandala Wisata Wenara Wana Sacred Monkey Forest Sanctuary ;) te całkiem ludzko wyglądające stworzenia są wszędzie i wystarczy chwila nieuwagi, aby skoczyły na plecak, próbując skraść butelkę wodę. Podobno potrafią być całkiem agresywne, więc dla własnego bezpieczeństwa odradza się jedzenia czegokolwiek na terenie lasu.
Indonezja, wyspa Bali, Padangtegal Mandala Wisata Wenara Wana Sacred Monkey Forest Sanctuary, małpie figle
Indonezja, wyspa Bali, Padangtegal Mandala Wisata Wenara Wana Sacred Monkey Forest Sanctuary, małpie figle
Indonezja, wyspa Bali, Padangtegal Mandala Wisata Wenara Wana Sacred Monkey Forest Sanctuary, małpia złodziejka
Indonezja, wyspa Bali, Padangtegal Mandala Wisata Wenara Wana Sacred Monkey Forest Sanctuary, maluchy
Chociaż ciemne chmury zaczynały pojawiać się na horyzoncie to my wciąż jechaliśmy dalej, przed nami słynne tarasy ryżowe. Miałam już okazje obserwować pola ryżowe w Kambodży, ale nie w tak niecodziennym ułożeniu. Takie pola ryżowe powstają najczęściej na zboczu stromych wzgórz.
Indonezja, wyspa Bali, tarasy ryżowe
Indonezja, wyspa Bali, tarasy ryżowe
Indonezja, wyspa Bali, tarasy ryżowe
Indonezja, wyspa Bali, tarasy ryżowe (photo by Maciek)
Postanowiliśmy zatrzymać się tam na lunch – szamka z taaakim widokiem!
Indonezja, wyspa Bali, obiad z widokiem na tarasy ryżowe
Indonezja, wyspa Bali, obiad z widokiem na tarasy ryżowe (photo by Maciek)
Do ostatniego miejsca jechaliśmy już w strugach ulewy, ale przejaśniło się jak tylko dotarliśmy na miejsce. Laksmi Bali Agro Tourism słynie przede wszystkim z Kopi Luwak. Tak, to ta ekstremalnie droga kawa wyciągana z odchodów łasicopodobnego zwierza. Lokalnie nie jest już tak ekstremalnie droga, za kilka dolarów można skosztować filiżankę. W Laksmi nie zajmują się jednak tylko kawą, hodują tam wiele roślin, z których wytwarzane są później smakowe kawy i herbaty. Najpierw przewodnik z bardzo dobrym angielskim oprowadza po terenie, wyjaśnia etapy powstania Kopi Luwak (karmienie zwierza, później zbieranie kupy, mycie, suszenie, a dalej to jak z normalną kawą), pokazuje wszystkie rośliny, a następnie jest degustacja. Herbaty i kawy smakowe testuje się za darmo, jedynie kopi luwak jest płatny. Maciek z Anetą skusili się, a ja, mimo że nie znoszę kawy, również umoczyłam usta, dla samego faktu (nie, nie smakuje mi, tak samo jak wszystkie inne kawy tego świata, łącznie ze zbożową). Podobno jest bardzo dobra. Moje serce podbiła herbata cynamonowa i taką też zakupiłam w sklepiku przy wyjściu. Miejsce naprawdę godne polecenia, bardzo serdeczna atmosfera, nie ma też, często spotykanego, wciskania czy przymuszania do zakupy. Ich produkty bronią się same, aż żałujesz że przyleciałeś tylko z bagażem podręcznym.
Indonezja, wyspa Bali, Laksmi Bali Agro Tourism, luwak wcinający ziarno kawy
Indonezja, wyspa Bali, Laksmi Bali Agro Tourism, palenie oczyszczonych ziaren kawy
Indonezja, wyspa Bali, Laksmi Bali Agro Tourism, marakuja
Indonezja, wyspa Bali, Laksmi Bali Agro Tourism, degustacja kawy i herbaty
Wróciliśmy do hostelu, a później nadszedł czas na zasmakowanie nocnego życia na Bali. Popląsaliśmy trochę po oszałamiająco głośnych klubach, wypijając kilka drinków o niezwykle wywindowanych (jak na Indonezję) cenach i nadszedł czas na objęcia Morfeusza. Nie przekonały mnie te imprezy, ale to podobno sztandarowa rzecz do zrobienia na Bali, więc było nie było – mam odhaczone :)
Kolejny obowiązkowy cel przebywając na tej indonezyjskiej wyspie – plaża! Gdy tylko zbliżyć się w stronę wybrzeża, zaczyna robić się gęsto od surferów. Zanim jednak daliśmy nura do słonawej wody, odwiedziliśmy Uluwatu – świątynię na klifie.
Indonezja, wyspa Bali, Uluwatu – świątynia na klifie
Indonezja, wyspa Bali, widok z klifu w okolicy Uluwatu
Indonezja, wyspa Bali, widok z klifu w okolicy Uluwatu
Później już tylko plaża, jedna za drugą, klif dookoła był całkiem wysoki, więc oceniając z góry, że pierwsza plaża nie jest tego warta, zatrzymaliśmy się w połowie drogi na zimne piwko i naleśniki z widokiem na surferów.
Indonezja, wyspa Bali, jedna z wielu plaż
Ostatecznie, mała plaża, do której schodzi się przez ciekawie wyglądające przejście między skałami (Maciek, Aneta, pamiętacie nazwę plaży?!), filtr 50+ i hop do wody!
Indonezja, wyspa Bali, jedna z wielu plaż – cień!
Później jeszcze owoce morza w mieście, zamiast w przereklamowanych restauracjach przy plaży i Bali zaliczone, można wracać do domu!
A tak serio, to na pewno Bali jest całkiem atrakcyjną bazą dla surferów, nurków i plażo-wylegiwaczo-imprezowiczów. Ja podróżując zwykle szukam czegoś innego, ale kto wie, może jeszcze kiedyś mi się odmieni i zacznę jeździć na wakacje, aby wypocząć? W każdym razie Bali i relaks zdaje się pasować. Być może jeszcze tam wrócę, ale tylko dla rafy koralowej. Jeśli w końcu znajdę czas, by nauczyć się nurkowania z butlą.
Podziękowania dla państwa Stodolnych za zaplanowanie wycieczki i za ich wizytę w Singapurze, którą mam nadzieję, będą miło wspominać. Bawcie się dobrze dalej i do szybkiego zobaczenia, gdziekolwiek w świecie :)
Teraz odliczam dni do wizyty najważniejszego z możliwych gości :)))
Znajdzie się też czas na urlop – razem wybieramy się do ojczyzny tych panów:
Jest nawet cień szansy, że uda się usłyszeć ich na żywo, ale póki co nie mogę się za bardzo ogarnąć na stronach pełnych krzaczków.. ;)
podróżystka 
Soniu, liczę na to, że kiedyś Twoje opowieści ukażą się w formie książkowej. A czy nie pomyślałaś też o filmowaniu i jakiejś płytce DVD?
PolubieniePolubienie